مبلّغان دینی، ادامه‌دهندگان راه انبیا و اولیای الهی هستند که هدف اصلی آنان از تبلیغ، سوق دادن جامعه به ارزش‌های انسانی و اخلاقی، و در نتیجه، افزایش دین‌داری مردم است. در مکتب انبیا و اولیا، نجات مردم از طاغوت‌ها، هواهای نفسانی، جهل، تفرقه، شرک، دعوت به ایمان به خداوند و روز جزاست. در صورتی مبلّغان دینی می‌توانند تبلیغ مؤثر داشته باشند که به وظایف خود و نیاز مخاطبان خویش آگاه باشند تا بتوانند ارتباطی سازنده و صمیمی برقرار کنند. انجام اهداف اصلی و ارتباط مناسب با مخاطبان و بهره بردن از روش‌ها و مهارت‌های تبلیغی، موجب رشد دین‌داری در جامعه خواهد شد. در این پژوهش، از روش کیفی استفاده شده است و شیوه گردآوری داده‌های آن، اسنادی و کتابخانه‌ای است. نتایج به‌دست‌آمده، حکایت از آن دارد که مبلّغان دینی باید آسیب‌های گوناگون اجتماعی را به‌خوبی بشناسند و با شناخت مخاطبان و راه‌های برقراری ارتباط صمیمی و بهره‌گیری از روش‌هاو مهارت‌های متنوع به منظور افزایش دین‌داری، در جهت کاهش آسیب‌های اجتماعی گام‌های اساسی و مؤثر بردارند.
)