انتظار، از جمله آموزه های مهم مهدویت و مورد قبول همه گروه های اسلامی شیعه و و » حدیث محور « اهل سنّت می باشد. در میان اهل سنّت، باور به انتظار، با دو رویکرد یا به عبارت » منطوقی « و » مفهومی « مطرح است. حدیث محور، با دو نگرش » باور محور « بازشناسی میشود. انتظار، با رویکرد حدیث محور » تصریحی « و » تلویحی « دیگر، به صورت در روایت » انتظار « که به صراحت واژه » تصریحی « که متکی به روایات انتظار بوده، به دو قسم که به صورت مفهومی انتظار از روایات برداشت شده، تقسیم » تلویحی « ذکر شده و به صورت میشود؛ اما انتظار با رویکرد باورمحور، متکی به اقوال علما و حاصل اعتقادات مردم اهل سنّت است. در نگرش حدیث محور به صورت تصریحی، روایات محدودی در منابع اهل سنّت نقل شده است؛ ولی نگرش حدیث محور به صورت تلویحی، در منابع حدیثی اهل سنّت احادیث فراوانی در خصوص انتظار نقل شده است. با نگرش باورمحور، مقوله انتظار در میان اهل سنّت یا مقوله فراگیر بوده و مورد قبول همه باورمندان ایشان میباشد. در این تحقیق، با روش توصیفی و تحلیلی، به مقوله انتظار از منظر اهل سنّت پرداخته شده و با روش کتابخانهای و اسنادی، به جمع آوری داده ها مبادرت میشود. دستاورد علمی این پژوهش، اثبات و توجیه مقبولیت انتظار به عنوان یا باور فراگیر، ضروری، اعتقادی و متواتر در میان اهل سنّت است.
