مبلغان دینی و شناخت اصول تصمیم‌گیری اجتماعی از منظر نهج‌البلاغه

هدف از تصمیم‌گیری، انتخاب یک راه از میان چند راه مختلف است. تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی، یکی از امور مهم در مدیریت و اداره امور جامعه است که توجه به آن، برای مبلّغان نقشی راهبردی دارد. در نوشتار پیش‌رو، به این پرسش پرداخته می‌شود که: «چه لزومی دارد مبلّغان دینی با اصول تصمیم‌گیری اجتماعی آشنا شوند؟» و پاسخ آن، در سیره حاکمیتی علوی مورد واکاوی قرار می‌گیرد. این مسئله، سبب می‌شود تا تصمیم‌سازان جامعه در حوزه تصمیم‌گیری‌های اجتماعی مسیری را انتخاب کنند که مردمان را به سعادت دنیوی و اخروی ‌برسانند. ازاین‌رو، تأثیرگذاران در تصمیمات کلان اجتماعی لازم است با القای اصول دینی از قبیل: خداباوری، معادباوری، شایسته‌سالاری و مشورت‌پذیری، در تصمیم‌گیری‌های خود توجه نمایند و در نهایت، با قاطعیت تمام، تصمیمات خود را به جامعه اعلام نمایند. همچنین، لازم است، موانعی را که در تصمیم‌گیری وجود دارد و موجب اختلال یا سستی در اجرای آن می‌شود، شناسایی کرده و از آن جلوگیری نمایند تا از لجاجت در تصمیم‌گیری که موجب عدم پیشرفت جامعه می‌شود، پرهیز دهند و خود نیز پرهیز نمایند.
روش این پژوهش، به‌صورت کتابخانه‌ای و تحلیلی ـ توصیفی است. کارکرد این نظریه، آن است که مبلّغان دینی با توجه به جایگاه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی در شناخت جامعه بر اساس رویکرد امام علی(ع) بر مبنای مراحل چندگانه مذکور و شناخت اصول تصمیم‌‌گیری در جوامع تبلیغی خود، تأثیر گذاری آن را در خود و دیگران القا کنند تا بتوانند با بهترین تصمیم‌ها، روند تبلیغ خویش را پیش برده، نظامات اسلامی را رونق بخشند.