تبلیغ دین اسلام، از وظایف اصلی انبیای الهی است که از نخستین روزهاى بعثت پیامبراکرم(ص) نیز مورد توجه بوده است و این مهم در جامعه کنونی، بر عهده مبلّغان و آشنایان به دانش و معارف الهى است که همواره در این عرصه پیشتاز بوده اند. البته در گذر زمان، انجام این رسالت مهم، دستخوش نارسایی هایی شده و با فرازونشیب هایی همراه بوده است. نکته قابل توجه در این عرصه، چگونگى انجام رسالت دینى از سوى مبلّغان دینى است که نیارمند توجه همه‌جانبه در امر تبلیغ است. تبلیغ سنّتی، یکی از انواع تبلیغ دینی است که به دلیل برخورداری از ارتباط چهره‌به‌چهره و مستقیم، بهترین شیوه تبلیغ دین است که از آثار عمیق و ماندگاری برخوردار است. بر این اساس، پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تبیینی در صدد پاسخ به این پرسش است که تبلیغ سنّتی به عنوان یکی از مهمترین انوع تبلیغ دینی، با چه آسیب هایی مواجه است؟ یافته های پژوهش، این است که تبلیغ سنتّی همواره با آسیب هایی همراه بوده است که عدم توجه به آنها، نه تنها در هدایت انسان ها مؤثر نیست، بلکه پیامدهای زیان آوری به همراه دارد. عدم التزام مبلّغ به گفتار خویش، عدم توجه به تفاوت مخاطبان، نبودِ آموزش پیش از تبلیغ، ارائه مطالب شبهه‌انگیزو غلوآمیز، عدم شناخت مسائل روز و نداشتن مهارت ادبی (بلاغت و فصاحت)، از جمله آسیب های تبلیغ سنّتی است که دقت نظر در رفع آنها جهت پیشبرد اهداف تبلیغ، امری درخور توجه است.
)