دانش‌آموخته سطح 3 حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری مدرسی معارف انقلاب اسلامی
10.22081/jip.2023.67716.1108
چکیده
در عصر غیبت، یکی از عناصر تأثیرگذار در ساماندهی امور شیعیان، مرجعیت تشیع بوده که بزرگانی از علمای شیعه، زعامت شیعیان را در عصر خود بر عهده گرفتند. یکی از علمای بزرگ در سده اخیر، مرحوم حضرت آیت‌الله العظمی محمدحسین بروجردی بود که نقش بی‌بدیلی در این خصوص ایفا نمود. مرجعیت، با استفاده از ابزار مختلفی در جهت ساماندهی امور شیعیان و بسط و گسترش فرهنگ تشیع، اهداف خود را دنبال می‌کردند که یکی از این ابزار مهم، امر تبلیغ بود.
این تحقیق، در تلاش است که به تبیین اقدامات تبلیغی آیت‌الله العظمی بروجردی بپردازد. رویکرد تبلیغی آیت‌الله العظمی بروجردی در دهه بیست و سی، در دو عرصه داخلی و بین‌المللی، قابل بررسی است. آیت‌الله العظمی بروجردی در عرصه داخلی، با احیای حوزه علمیه قم و نهاد مرجعیت، به اعزام مبلّغ به همه مناطق کشور، استقرار علما در سایر شهرها و ایجاد نهاد وکالت در جمع‌آوری وجوهات، به ساماندهی امور تبلیغی حوزه‌های علمیه پرداخت. معظم‌له در عرصه خارجی نیز ضمن پی‌گیری جدّی ایده تقریب مذاهب، جهت اعزام نمایندگان و مبلّغان به سایر کشورها، اقدامات مؤثری انجام داد و این پشتیبانی، در تداوم و پایداری اقلیت شیعی ساکن کشورهای جهان، نقش مؤثری داشته است. این تحقیق، با روش اسنادی و توصیف تاریخی، به بررسی اقدامات آیت‌الله العظمی بروجردی و تجزیه و تحلیل آن می‌پردازد.
)