نهادهای علمی شیعی که میراث آنها به‌مرور زمان در جایی به نام حوزه علمیه، یکجا گردآمد، نه تنها در علوم دینی، بلکه در طب، نجوم، ریاضیات و سایر علوم انسانی و طبیعی صاحب آثاری شد که در تمدن اسلامی تحسین برانگیز بودند. پرسش این پژوهش، نقش تاریخی حوزه علمیه در تمدن‌سازی و بررسی رویکرد آن است.
نوشتار پیش رو، به روش توصیفی ـ تحلیلی به معرفی ویژگیهای تمدن‌ساز حوزه علمیه پرداخته است و بر این فرضیه استوار است که نقشآفرینی حوزه‌های علمیه در بُعد تمدنی، توانسته است ضمن حفظ اساس اسلام، آن را مطابق با زمان و فرهنگ‌های مختلف، روزآمد نماید. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد، حوزه علمیه که میراث‌بر نهادهای آموزشی شیعی است، در عرصه‌های مختلف فکری، توانسته است به تمدن‌سازی بپردازد و سرانجام با ایجاد حکومت اسلامی، زمینه اجرای تمدن اسلامی را فراهم نماید.
محسنی, مصطفی. (1403). حوزه‌های علمیه و رویکرد تمدن‌سازی؛ تأملی در یک نقش تاریخی. دو فصلنامه پژوهشنامه تبلیغ اسلامی, 4(10), 128-147. doi: 10.22081/jip.2024.68078.1110
MLA
مصطفی محسنی. "حوزه‌های علمیه و رویکرد تمدن‌سازی؛ تأملی در یک نقش تاریخی". دو فصلنامه پژوهشنامه تبلیغ اسلامی, 4, 10, 1403, 128-147. doi: 10.22081/jip.2024.68078.1110
HARVARD
محسنی, مصطفی. (1403). 'حوزه‌های علمیه و رویکرد تمدن‌سازی؛ تأملی در یک نقش تاریخی', دو فصلنامه پژوهشنامه تبلیغ اسلامی, 4(10), pp. 128-147. doi: 10.22081/jip.2024.68078.1110
VANCOUVER
محسنی, مصطفی. حوزه‌های علمیه و رویکرد تمدن‌سازی؛ تأملی در یک نقش تاریخی. دو فصلنامه پژوهشنامه تبلیغ اسلامی, 1403; 4(10): 128-147. doi: 10.22081/jip.2024.68078.1110
)