آقای حاج شیخ مرتضی انصاری قمی (1323-1391 ق)، یکی از مبلّغان نستوه دین به شمار میرفت. فقید سعید، در وعظ و تبلیغات دینی و ترویج و نشر احادیث اهل‌بیت(ع)، گوی سبقت را از همگان ربود؛ چنان‌که وصیت و صوت منبر و مواعظ حسنهاش، به سراسر ایران رسید و در غالب مسافرت‌های تبلیغی خود و مبارزاتش علیه شیخی‌ها و صوفی‌ها و بابی‌ها و بهائی‌ها و کمونیست‌ها، آثار نیکویی از خود به جای گذاشت. هدف از این تحقیق دستیابی به شیوه تبلیغ و خطابه ایشان و نحوه برخوردشان با افکار و رویدادهای گوناگون اجتماعی و دینی است. روش پژوهش کتابخانه‌ای و میدانی است. یافته ها نشان می‌دهد آن مرحوم با اسباب و ابزار از آیات و روایات و اخبار که در صندوق سینهاش محفوظ داشت، با آن ذوق و سلیقه شیرین و مخصوص به خودش، به راه افتاد و چهل سال تمام، تابستان و زمستان در شرق و غرب و شمال و جنوب ایران و عتبات عالیات به موعظه پرداخت. در هر شهری از شهرهای ایران، اگر گرگی برای ربودن جوانان اسلام، دهان میگشود، او مانند شیری خروشان بر وی میتاخت، دندانش را میشکست و دهانش را میدوخت. اینک در پنجاهمین سال وفاتش، گذری کوتاه بر شرح زندگی و خدماتش داریم و اندکی از آگاهی و تعهد و مسئولیت وی را باز مینمایانیم
)