باورها مهم‌ترین بخش محتوایی دین هستند و عوامل و زمینه‌های گوناگونی در تقویت و تضعیف آنها نقش دارند. جناح‌گرایی به معنی وابستگی به علایق و تمایلات جناح‌های سیاسی کشور، از پدیده‌هایی است که در نظام جمهوری اسلامی به دلیل گرایش به سیاسی‌شدنِ مضاعف جامعه، مبتلابه اغلب اقشار جامعه بهویژه روحانیون بوده است و به دلیل نقش الگویی آنان در گرایش‌های اعتقادی و اخلاقی جامعه، تأثیر بسزایی در تغییر و تضعیف باورهای دینی افراد ایفا می‌کند. نوشتار حاضر با هدف آسیب‌شناسی جناح‌گرایی روحانیون، کوشیده است با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی و با استناد به میراث دینی، چگونگی اثرگذاری این پدیده و پیامدهای آن بر تضعیف باورهای دینی اعضای جامعه را گوشزد نماید. ارزیابی نهایی آن است که جناح‌گرایی روحانیت دست‌کم به دلیل داشتن پیامدهایی مانند کاهش اعتماد به روحانیت، رواج تساهل و تسامح در امر دینداری، گرایش به اندیشه‌های رقیب، تنزل منزلت آموزه‌های دینی و کاهش تحمل‌پذیری و طرد متقابل، می‌تواند بر باورهای دینی اقشار گوناگون جامعه تأثیر منفی برجای گذارد.
)